ผู้มีปัญญา ประกอบด้วยปัญญาที่เห็นความเกิดและความดับอันประเสริฐ
ชำแรกกิเลส ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ. นี้ก็เป็น นาลกรณธรรม.

[358] กสิณายตนะ คือ แดนกสิณ 10

1. ผู้หนึ่ง ย่อมจำปฐวีกสิณได้ ทั้งเบื้องบน เบื้องล่าง เบื้องขวาง
คล่องแคล่ว ประมาณมิได้
2. ผู้หนึ่ง ย่อมจำอาโปกสิณได้ . ..
3. ผู้หนึ่ง ย่อมจำเตโชกสิณได้...
4. ผู้หนึ่ง ย่อมจำอาโปกสิณได้...
5. ผู้หนึ่ง ย่อมจำนีลกสิณได้...
6. ผู้หนึ่ง ย่อมจำปีตกสิณได้...
7. ผู้หนึ่ง ย่อมจำโลหิตกสิณได้...
8. ผู้หนึ่ง ย่อมจำโอทาตกสิณได้ ...
9. ผู้หนึ่ง ย่อมจำอากาสกสิณได้ . . .
10. ผู้หนึ่ง ย่อมจำวิญญาณกสิณได้ ทั้งเบื้องบน เบื้องล่าง เบื้อง
ขวาง คล่องเเคล่ว ประมาณมิได้.

[359] อกุศลกรรมบถ 10

1. ปาณาติบาต 2. อทินนาทาน
3. กาเมสุมิจฉาจาร 4. มิสาวาท
5. ปิสุณาวาจา 6. ผรุสาวาจา
7. สัมผัปปลาปะ 8. อภิชฌา
9. พยาบาท 10. มิจฉาทิฏฐิ.

[360] กุศลกรรมบถ 10

[361] อริยวาส 10

ดูก่อนท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้
1. เป็นผู้มีองค์ห้าละขาดแล้ว
2. เป็นผู้ประกอบด้วยองค์หก
3. เป็นผู้มีอารักขาอย่างหนึ่ง
4. เป็นผู้มีที่พึ่งสี่
5. เป็นผู้มีสัจจะเฉพาะอย่างอันบรรเทาเสียแล้ว
6. เป็นผู้มีการแสวงหาอันสละได้แล้วโดยชอบ